Χαλκιδέοι αθλητές που συμμετείχαν στους πρώτους σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1896 (φωτογραφίες και περιγραφές)

 

Ευάγγελος Γερακάκης.
Ένας από τους νικητές δρομείς του Μαραθώνα. Οι γονείς του κατάγονται από την Κρήτη, αλλά αυτός γεννήθηκε στη Χαλκίδα, όπου και διέμεινε μέχρι του εικοστό έτος της ηλικίας του. Τώρα είναι 25 ετών. Πριν πέντε χρόνια ήλθε στην Αθήνα και ασχολείτο κατ' αρχήν με το επάγγελμα του αρτοπώλη. Έπειτα, αφού μάζεψε λίγα χρήματα, άνοιξε μικρό εδωδιμοπωλείο κοντά στον σταθμό του Σιδηροδρόμου Λαυρίου, το οποίο από μέρα σε μέρα προοδεύει. Η φύση τον γέννηση αθλητή. Στήθη διάπλατα, εντός των οποίων σφύζει το νεανικό του αίμα, μηροί νευρώδεις, σώμα που ουδέποτε καταπονήθηκε, το οποίο οι εξασκηθέντες μύες ανέπτυξαν καλλιτεχνικά. Είναι μετρίου αναστήματος με μορφή αρρενωπή, γεμάτη αποφασιστικότητα και ειλικρίνεια.
Και στην πατρίδα του ασκείτο στο δρόμο και πολλές φορές οι γονείς του τον έχαναν, διότι είχε εκτελέσει μακρές πορείες και μετέβη σε απομονωμένα χωριά. Όταν δε ήρθε εδώ, έσπευσε και εγγράφηκε στον "Πανελλήνιο Γυμναστικό Σύλλογο", ακολουθώντας με επιμέλεια τις γυμναστικές αθλοπαιδιές του συλλόγου. Κατά τους Γυμναστικούς αγώνες του 1892 κέρδισε το πρώτο βραβείο στην άρση βαρών, διότι ο Γερακάκης δεν είναι μόνο δρομέας, αλλά μπορεί κάποιος να πει ότι είναι παναθλητής.
- Δεν πρόφθασα να διαγωνιστώ και σε άλλα αγωνίσματα, μας είπε. Ίσως όμως η επιτροπή με αφήσει να λάβω μέρος και στην πάλη.
Σήμερα ο αθλητής είναι λίγο καταβεβλημένος από μακρά ασθένεια που πέρασε προ ολίγων μηνών. Το σώμα του δεν έχει πλέον την προηγούμενη παραστατικότητα. Αλλά η ζέση δεν τον εγκατέλειψε και το σφρίγος των μυών του τον έφερε μεταξύ των νικητών.
- Εάν δεν ασθενούσα, ίσως και να κέρδιζα πρώτος. Αλλά πάλι ποιος ξέρει... και οι οφθαλμοί του άστραψαν, δείγμα της ελπίδας του στην αποφασιστικότητα και υπεροχή του.


 Χρήστος Ζουμής.

Μόλις εικοσαετής νεανίας, με παράστημα αθλητικό και σώμα νευρώδες. Ξανθός, με  μορφή Άγγλου, καίτοι γνήσιος Έλληνας, σπουδάζει εδώ και δύο χρόνια ιατρική στο Πανεπιστήμιο. Κατάγεται από τη Χαλκίδα και ανήκει σε καλή οικογένεια της πόλης. Οι γυμναστικές ασκήσεις και αθλοπαιδιές υπήρξαν από τη μικρή του ηλικία το μόνο του θέλγητρο. Όταν ήταν ακόμη μαθητής του γυμνασίου Χαλκίδας, εγκατέλειπε το μάθημα του με τους ζωηρότερους συμμαθητές του και μετέβαινε στο "Καφενεδάκι", παραθαλάσσιο μέρος, όπου αθλούνταν επί ώρες ολόκληρες. 

Στους πανελλήνιους αγώνες ήρθε δεύτερος στο άλμα και θα ερχόταν πρώτος, αν δεν χτυπούσε το πόδι του σε προηγούμενες ασκήσεις. Ίσως να μην λάμβανε μέρος στους αγώνες, αν από τυχαία σύμπτωση δε λάμβανε γνώση των ικανοτήτων του η επιτροπή των Ολυμπιακών αγώνων. 

Στην εφημερίδα δήλωσε: "Στη Χαλκίδα γυμναζόμουν και τους περνούσα όλους στο πήδημα. Όταν προ τεσσάρων μηνών ήλθα εδώ, πήγαινα στα γυμναστήρια και πολλές φορές σε εξοχικά μέρη με φίλους μου και γυμναζόμουν... Δεν είχα ούτε στο νου μου ν' αγωνισθώ. Με κάλεσε μια μέρα η επιτροπή και με παρακίνησε να λάβω μέρος.